Dziękując oczekujemy Tego,
Który ma przyjść,
a jednak już jest –
Prosząc szukamy pomocy,
chociaż wierzymy,
że potrzebujemy również
tego, co ciężkie –
Uwielbiając padamy na kolana
przed Dzieciątkiem,
które w swojej niemocy
daje nam pokój.
Jezus przychodzi jako Książę pokoju.
Przynosi pokój, jakiego świat dać nie może,
jakiego nie można kupić za żadne pieniądze.
Jezus zapłaci za niego najwyższą cenę.
Prawdziwy pokój to pokój przez Krew Jego Krzyża.
W sercu każdego z nas jest głęboka tęsknota za pokojem, za prawdziwym pokojem. Często cierpimy, nie wiedząc, jak znaleźć ten pokój.
Patrzmy na Świętą Rodzinę – Józef, Maryja i Jezus pośrodku nich – Książę pokoju.
Tam jest pokój, mimo biedy, niewygody, bezdomności… wszystkiego co po ludzku patrząc powinno ten pokój zniszczyć.
A pokój narodzi się w sercu tego, kto jak Maryja powie „TAK” temu wszystkiemu, co przynosi każda kolejna chwila – czy to radość, ciężar, a może nawet krzyż…
Pokój narodzi się w sercu tego, kto jak święty Józef zgodzi się na to, co Pan Bóg dla niego planuje – nawet jeśli teraz nie widzi tego jasno albo nie rozumie…
Życzymy, aby spojrzenie na betlejemski żłóbek umocniło w nas wiarę, że Jezus – Zbawca – wchodzi ze swoim pokojem w najciemniejsze zakątki życia, że swoim pokojem umacnia i rozjaśnia też wszystko co dobre i piękne.
I niech Jego pokój staje się też poprzez nas darem dla tych, z którymi się spotykamy.