Właśnie w tym doświadczeniu zdałam sobie sprawę, jak bardzo macierzyńska posługa sióstr i innych dojrzałych kobiet powinna być uzupełniona ojcowskim apostolatem kapłanów i braci. Często tylko w ten sposób można zasiać Ewangelię w sercach ludzi w całej jej płodności i pięknie. Oczywiście taka bliska, wręcz rodzinna współpraca wymaga też głębokiej duchowości, mądrości i ostrożności, aby dobre podejście nie zawiodło z powodu ludzkich ograniczeń i słabości. Ale tym, co zawsze dawało i nadal daje nam mocne oparcie, było i jest świadome życie oparte na Słowie Bożym, szczególne podkreślenie tajemnicy Krzyża i bliskość „Matki i Królowej Przenajdroższej Krwi”. Te i podobne punkty duchowości są moim zdaniem filarami zdrowej, owocnej i trwałej współpracy między kobietami i mężczyznami, siostrami i braćmi, duchowymi matkami i ojcami także w innych rodzinach duchowych.
Współpraca między siostrami i braćmi
Obecnie w apostolstwie w ramach Duchowej Rodziny współpracują w miarę możliwości Siostry Służebnice oraz księża i bracia filipini. Pozwala to dobrze wykorzystać w duszpasterstwie komplementarność charyzmatów macierzyństwa i ojcostwa duchowego. Ta współpraca w ewangelizacji jest możliwa i skuteczna, ponieważ te dwie wspólnoty mają tego samego założyciela, a zatem bardzo podobny charyzmat i duchowość. Szczegóły dotyczące tej współpracy regulują odpowiednie umowy.
Podział ról we współpracy
Ponieważ kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta z natury mają różne uzdolnienia, wyznaczono następujące role:
a) rola „ojca duchowego”: kierownictwo w służbie jedności wszystkich (nauczanie, sprawowanie Eucharystii, sakrament pojednania, kierownictwo duchowe…).
b) rola „matki duchowej”: maryjno-macierzyńskie uzupełnienie posługi kapłańsko-ojcowskiej (kobieca intuicja, troska o to, co jest związane z życiem i zdrowiem, z pięknem, kulturą i harmonią…).